हिच्या मिठीत तुझी ऊब शोधण नाही बरं ,
मी तुला विसरत चाललोय एवढं मात्र खरं
हिचा हात घट्ट हातात ठेवला जरा धरून,
तुझ्या माझ्या सारया जागा पाहिल्या पुन्हा फिरून ,
विसर विसर विसरताना पाहिलं तुला स्मरून
तू होतीस ,नव्हतीस, पण हिचं हसणं होतं ,
सोबत माझ्या हिचं असणं तुझं नसणं होत ,
खर सांगू ? हिच्या डोळ्यात माझंच फसणं होतं ,
हिच्याच सोबत बांधीन म्हणतो मनामधली घरं ,
मी तुला विसरत चाललोय एवढं मात्र खरं .
असे तसे कसेतरी जगतात काहीजण
तसं हिला जरा जरा कळत माझं मन ,
संध्याकाळी गप्प होतो हे हि हिला कळलं ,
तुझी बाजू घेऊन हिने खूप मला छळल
खरच मला ठाऊक नाही हिचं जुनं काही ,
कुणास ठाऊक का मी विचारला हि नाही
आई म्हणते सोडून द्याव सगळ भलं बुरं ,
मी तुला विसरत चाललोय एवढ मात्र खर
तुझ्यासारखा आता मी कारण नसता हसतो
कुणास ठाऊक तेव्हा मी हिला कसा दिसतो ,
तुझी आठवण येते आहे हिला आधी कळत ,
माझ्या आधी डोळ्यांमधून हिच्या पाणी गळत ,
ओंठ ठेवते गालांवर समजून घेते खूप,
भळभळनार्या जखमेवरच हे असं साजूक तूप ,
जगण्यासाठी आता मला एवढाच सुख पुरं ,
मी तुला विसरत चाललोय एवढ मात्र खर........
: सौमित्र
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें